Rotterdam in het blauwe uur
Medio april waren Hetty en ik op uitnodiging (dankjewel Marius!) in Rotterdam om te fotograferen in het blauwe uur. Samen met nog enkele leden van onze Fotografie Praktijkschool en een paar andere fotografie liefhebbers konden we terecht in het World Port Centre in Rotterdam. Met als bedoeling om vanaf grote hoogte, en dan bedoel ik de 31e verdieping, de stand te fotograferen terwijl het blauwe licht zijn intrede deed.
Dat was een hele belevening. Normaliter kom je zomaar niet in dit gebouw en zeker niet op deze hoogte. Mooi op tijd arriveerden we op locatie met, heel handig, een parkeergarage onder het gebouw. Na een grondige incheck mochten we naar boven vertrekken. We hadden daar een prachtig uitzicht over een deel van de stad. Met een kopje heerlijke koffie in de hand keken we aan alle kanten naar buiten om te zien wat er allemaal te fotograferen zou zijn. Blikvanger was natuurlijk de Erasmusbrug en de Rotterdam, maar ook de Euromast was de moeite waard. Daarnaast verbaasde ik me er over dat ik in de verre verte zelfs de Amercentrale in Geertruidenberg kon vinden.
Een streep door de rekening was dat we niet naar buiten mochten, waardoor een dikke reling door de meeste foto's zou lopen. Hieronder zie je een foto die genomen is toen er nog genoeg licht was. De reling belemmerde echt het uitzicht.
Maar gelukkig had onze gastheer een alternatief. We mochten ook op de 20e etage fotograferen. Daar was geen balkon en had je wel vrij uitzicht. Echter: het was een stuk minder hoog. Maar goed, na een korte verkenning leek iedereen dat een beter plan en werd alle fotografiespullen verhuisd. Toch waren ook daar enkele hindernissen. In de vorm van lampen die aangingen zodra er beweging was, blauwe beeldschermen die we niet uit konden zetten en licht uit aangrenzende kantoorkamers.
Enkele handige mensen wisten de sensoren van de lampen af te plakken en konden we in het donker fotograferen. Over de meeste beeldschermen kon wel een jas of vest gehangen worden. En zodoende bleef alleen het glas nog een uitdaging. Dat wat uiteraard niet schoongemaakt voor ons. Ook was het dubbel glas waardoor er soms toch wat ongewenste reflecties optraden. Wanneer je de lens goed tegen het raam plaatste had je verder weinig last van alle stoorzenders. Wilde je onder een hoek fotograferen, dan had je meteen last van reflecties, met name uit de naastliggende kantoorruimtes. Uitdagingen genoeg dus. En dat maakt het ook weer spannend.
Hieronder zie je een aantal van mijn resultaten:
